Eetbare Stad

Een strategie voor de Tussentijd. Een bijdrage van Alina Simoviciute en Lidewij Tummers van bureau Tussen Ruimte naar aanleding van de workshop Concepten voor de Tussentijd.

In de winterperiode met korte dagen en weinig licht oogde het dichtgetimmerde Transvaal onvriendelijk tijdens de wijkwandeling. Ons viel  op dat juist in het vooroorlogse nog te slopen gedeelte veel groene pleintjes en bomen zijn. Op groene pleintjes en in tuinen kunnen mensen elkaar ontmoeten en met elkaar praten. Groene gebruiksruimte bevordert sociale contacten, mensen worden zich meer bewust van hun omgeving. Daarnaast is beplanting een verfraaiing van de stad, de buurt en de woonomgeving.

 

Als gevolg van de herstructurering is het enige volkstuincomplex uit Transvaal verdreven. Deze werd gebruikt door drie basisscholen in de buurt. Voor alsnog is er geen nieuwe gepland. Ook viel op dat zich in het jaren tachtig gedeelte van de wijk hier en daar treurige, met afval bezaaide groenpleintjes bevonden. Heel zelden ziet men bij huizen klimplanten of (geïmproviseerde) potten met groen. Het lijkt of de drang naar natuurlijke verfraaiing bij de bewoners verdwenen is. Daarbij wordt in buurten die al 'geherstructureerd' zijn geen ruimte voor groen gereserveerd. Juist in de sloop en vernieuwingsperiode waar zoveel vrije ruimte is, kunnen mensen ervaring met tuinieren opdoen en wellicht in de toekomst voortzetten. De 'tussentijd' biedt veel ruimte voor experiment: welke mensen reageren hierop en wat betekent voor hen 'groen in de wijk'? Door samenwerken leren mensen elkaar kennen wat tot verdere ontmoeting kan leiden. Daarmee kan de in de herstructureringsperiode gereserveerde ruimte voor groen beter worden ingevuld.